W jaki sposób myśli wpływają na ciało? Jak wykorzystujemy naszą świadomość, żeby przekształcać doświadczenia związane z objawami manifestującymi się w ciele?

W książce „Siła ciszy” zajmuję się związkami pomiędzy tradycyjną biomedycyną oraz alternatywnymi metodami leczenia, a także przedstawiam model inteligencji ciała, który opiera się na doświadczeniu oraz na podstawach mechaniki kwantowej. Pracując jako terapeuta z jednostkami oraz z grupami dotarłem do obszaru, który łączy naukę i wiedzę z zakresu psychologii, fizyki i medycyny.    Podłożem tej książki jest odkrycie, że u podłoża naszych najsubtelniejszych doznań oraz fizyki molekularnej leżą te same, podstawowe wzorce. Odkrycie tych zasad przyczyniło się do rozwoju nowego sposobu myślenia o ludziach oraz o pracy z symptomami cielesnymi.

Badania nad nanowydarzeniami oraz nad nanomedycyną (przedrostek nano oznacza procesy molekularne oraz subatomowe zachodzące na obszarze wielkości jednej miliardowej części centymetra) staną wkrótce ogromnie pomocne dla współczesnej medycyny. Medycyna oraz związane z nią dziedziny psychologii i fizyki będą sobie jeszcze bliższe, niż ma to miejsce obecnie. Dotychczas tylko kilka paradygmatów łączy badania w dziedzinie anatomii, psychologii, biofizyki, inżynierii genetycznej z licznymi odmianami psychoterapii (włączając w to pracę z ruchem i muzykoterapię). To samo dotyczy nauczania medycyny, praktyki lekarskiej i diagnozowania.

Jednym z celów napisania książki „Siła ciszy” jest skoncentrowanie się na symptomach występujących w ciele. Książka ma być przede wszystkim praktyczna. Jednocześnie istnieje drugi cel, który zawiera w sobie propozycję zjednoczenia wymienionych wcześniej obszarów. Proponowane w tej książce ćwiczenia są wynikiem odkryć naukowych oraz idei wywodzących się ze starożytnych tradycji. Więcej informacji o tych odkryciach oraz tradycjach znajduje się w ramkach zatytułowanych „Więcej o”. Czytelnik poszukujący bardziej naukowego i rozszerzonego opisu odnajdzie go w dodatkach.

Pisanie obudziło we mnie liczne uczucia. W nocy poprzedzającej pracę nad ostatnim rozdziałem tej książki uświadomiłem sobie, że śnię. Zorientowałem się, że znajduję się wysoko w górach otoczony nocnym chłodem. Jakaś wielka siła zmuszała mnie do wspinania się, dopóki nie stanąłem samotnie na ścieżce przed skalną ścianą będącą częścią niedostępnego szczytu. Wyczuwałem w ciemnościach obecność wielkiej siły emanującej z górskiego zbocza. Potrafiłem ją odczuć, ale nie sposób jej opisać. Kiedy rano otworzyłem oczy, wiedziałem, że tytuł mojej książki o symptomach powinien brzmieć: „Siła ciszy”.* Na wpół obudzony zapisałem słowa, które mogą być informacją skierowaną do ludzi, a pochodzącą od siły płynącej ze zbocza góry. Dzisiaj mój umysł buntuje się przeciw bezczelnej pewności siebie przebijającej z tych zdań.

W niektórych snach wyraźnie pojawia się kierunek życia. A jednak zazwyczaj zachowujesz się tak, jakbyś nie był pewien co masz robić.    W ciągu dnia wyczuwasz pewną, niezwykle subtelną siłę ciszy emanującą z najgłębszych pokładów nocy. To ona kieruje cię ku życiu, a jednak najczęściej postanawiasz nie zwracać na nią uwagi.

Kiedy przyglądasz się historii swojego życia, dostrzegasz, że ta siła zawsze była obecna. Ścieżka twego życia wydaje się być w rzeczy samej nieuniknioną drogą. To, co czasami wydawało się przypadkowe, po chwili refleksji, okazuje się nieuchronne. Czasami życie wydaje się chaotyczne i przypadkowe. Patrząc z perspektywy czasu dostrzegasz jednak silę ciszy, która stoi za pozornie przypadkowym wydarzeniem. Określona droga, którą nazywasz „życiem”, wydaje się być nie do uniknięcia, a jednak w przeszłości były takie chwile, gdy uważałeś, że mogłeś negocjować z tą siłą. Patrząc wstecz, ścieżka życia wydaje się być nieubłagana. Dopiero z upływem czasu zdajesz sobie sprawę z tego, że mogłeś albo być w zgodzie z tą siłą, albo przeciwstawić się jej i ulec zagładzie.

Udawanie, że ta siła nie istnieje nie jest korzystne, ponieważ ignorowanie jej obecności zamienia się w przerażające doświadczenie wyrażające się przez symptomach cielesnych. Jeśli będziesz funkcjonować tak, jakby ta siła nie istniała, to życie okaże się bolesne, a przestrzeń dookoła ciebie będzie pełna „duchów”. Jeśli zaś będziesz na co dzień współdziałać z siłą ciszy, to życie okaże się niezmierzoną, niesamowitą przygodą.

Siła milczenia jest związana się nie tylko z tobą, ale również z początkami wszechświata. W kategoriach naukowych, jest obiektem niemożliwym do zmierzenia. A jednak jej moc można dostrzec w matematyce, przy czym czas nie ogranicza jej historycznie, a przestrzeń nie stawia granic zawężających jej obecność do naszej planety.

Ten sen uzmysłowił mi, że „Siła Ciszy” jest doskonałym tytułem, bo w taki właśnie sposób doświadczamy obecnych w naszych ciałach, tajemniczych wydarzeń, które dotychczas przypisywaliśmy naturze, Bogu, procesom kwantowym (superpozycji stanów, nielokalności, splątaniu itd.) lub ciemnej materii (teoretycznej, niewidzialnej materii, której obecność wyjaśnia sposób ewolucji wszechświata).

Od lat debatuje się nad relacją pomiędzy fizjologią, medycyną, fizyką i psychologią. Prezentowany w tej książce pogląd wyjaśnia, że matematyczne obliczenia opisujące cząsteczki elementarne, molekuły i ciało człowieka są projekcjami wynikającymi z doświadczeń śnienia.