Czy chrześcijanin może być buddystą? – Jacek Konarski

• Wymiary: 145×205
• Liczba stron: 264
• ISBN: 978-83-7649-116-5
• Wydawnictwo: KOS

Lektura tej książki wyzwala z lęków czy obaw, które często towarzyszą chrześcijańsko-buddyjskiej refleksji.

Utwierdza w przekonaniu, że można być chrześcijaninem, a jednocześnie w jakimś stopniu buddystą, zaś fakt ten wcale nie musi świadczyć o zagubieniu w sferze religijnej.

Wręcz przeciwnie – autor w prosty i przekonujący sposób wskazuje, jak układać elementy wiedzy religioznawczej, aby służyły pogłębieniu chrześcijańskiej świadomości religijnej.

Bóg wspominany w tej książce nie jest jakimś Dalekim Nieznajomym, lecz Bliskim Przyjacielem, z którym autor spontanicznie dzieli się wszystkim, z czego składa się jego życie. Prosta argumentacja daje do zrozumienia, że można Go znaleźć w każdym aspekcie życia.

Nadzieję budzi również sposób mówienia o piekle, choć autor daleki jest od myśli, że niebo da się osiągnąć tanim kosztem czy wręcz za darmo.

Książka Jacka Konarskiego jest świadectwem tego, że o ważnych sprawach można mówić nie tylko z powagą, lecz także z humorem.

Recenzja książki ze strony Wydawcy:

Czy Chrześcijanin może być buddystą?

Poszukując prawdy o sobie samym, poszukując odpowiedzi na pytanie kim jestem, przeszedłem przez wiele etapów związanych z drzemiącymi we mnie starymi programami. Przeżywałem rozterki i niepokoje. Serce mówiło jedno, a umysł podpowiadał i groził wyimaginowanymi konsekwencjami. W swojej obecnej działalności widzę, jak procesy te przebiegają u innych. Zdarzyło się np., że gdy zachęcałem do medytacji lub jogi, wyrażono obawę, jakoby praktyki te były sprzeczne z religią. Znam wielu otwartych katolików, interesujących się różnymi tematami, jednak z wielką dozą ostrożności na granicy lęku, czy przypadkiem nie sprzeniewierzają się swojej religii. Absolutnie nie chcę tego komentować, ani nikogo do czegokolwiek przekonywać, pragnę jedynie zwrócić uwagę na to, że należy przede wszystkim żyć zgodnie z własnym sumieniem. Najwięcej destrukcji w sercu czyni przedstawione wcześniej rozdarcie. Jeżeli uważasz coś za złe, to po prostu tego nie rób. W żadnym wypadku nie powinno się trwać w wątpliwościach, a jeszcze bardziej narzucać innym swoich wątpliwości czy poglądów.

Dobrego nauczyciela rozpoznasz po tym, jak się przy nim czujesz. Jeżeli w zetknięciu z nim odczuwasz lęk i dyskomfort, uciekaj od niego, bo to energie zła.

Przypomina mi się fragment z Pisma świętego, kiedy to uczniowie szli z Jezusem w drodze do Emaus, jednak Go nie rozpoznali. Później mówili między sobą; Czy nie pałało w nas serce, gdy do nas mówił? Innymi słowy, czy nie odczuwaliśmy radości i uniesienia? Zatem gdy jakiś nauczyciel, czy doradca straszy cię, odczuwasz przy nim lęk, lub choćby tylko niepokój, pozostaw go samemu sobie, bo zabierze cię do ciemnych zakamarków swojej duszy.

Co zatem robić, gdy coś cię pociąga, a jednocześnie budzi obawy? Daj sobie czas. Powierz sprawę Bogu. Powiadają, gdy uczeń jest gotowy nauczyciel sam się pojawi. Zatem jeżeli powiesz w swoim sercu; Rozwiąż to za mnie, jestem gotowy – wkrótce pojawi się ktoś lub coś, co rozwieje twoje wątpliwości.

Piszę to w kontekście książki Jacka Konarskiego, która pojawiła się niedawno na rynku; Czy Chrześcijanin może być buddystą. Lektura usuwa wiele takich i innych obaw. Utwierdza w przekonaniu, że można być otwartym chrześcijaninem, a przede wszystkim świadomym.

Autor w prosty sposób wskazuje, jak rozbudzić w sobie świadomą religijność. Bóg przedstawiany w jego książce jest Kimś bliskim, jest przyjacielem, do którego Autor spontanicznie się zwraca.

Książka Jacka Konarskiego pokazuje, że o ważnych sprawach można mówić z humorem.

Jacek Konarski jest znawcą życia, wybitnym specjalistą w dziedzinie teologii, religioznawstwa, a przede wszystkim doskonale zna Pismo święte.

Polecam książkę Czy Chrześcijanin może być buddystą.

Ryszard Klein